تاریخچه پاتولوژی

تاریخچه پاتولوژی در دنیا
سابقه پاتولوژی به اولین کاربردهای روش علمی در زمینه پزشکی برمی گردد. پیشرفتی که در قرون وسطی، طی دوران طلایی اسلام و در اروپای غربی طی رنسانس شکل گرفت.
اولین تشریح های سیستماتیک انسان توسط پزشکان یونانی باستان هروفیلوس و ارستستراتوس در نیمه اول قرن سوم قبل از میلاد  انجام شد. اولین پزشکی که به انجام تشریح بعد از مرگ مشهور است ابن ذهر (1161-1091) می باشد. رادولف ویرشو (1902-1821) عموما به عنوان پدر پاتولوژی میکروسکوپی شناخته شده است. اغلب پاتولوژیست ها کار پزشکی یا جراحی نیز انجام می داده اند.

ریشه های پاتولوژی
سقراط پزشک یونانی بنیان گذار پزشکی علمی، اولین کسی است که در مورد آناتومی و پاتولوژی ستون فقرات انسان کار کرده است. مفهوم مطالعه بیماریها از طریق تشریح سیستماتیک و مطالعه پیکرها، اعضا و بافت های بیمار ممکن است امروز واضح به نظر برسد ولی قبل از هزاره دوم، تعداد بسیار اندکی اتوپسی واقعی گزارش شده است. اگر چه پزشکان مسلمان با آسیب شناسی بیماریهای عفونی از زمان ابن سینا آشنا بودند، ولی اولین تشریح بعد از مرگ  (postmortem dissection)  توسط ابن زهر، پزشک عرب (1161-1091) صورت گرفت که کشف کرد عامل بیماری پوستی جرب یک انگل است، به دنبال وی ابن آل نفیس در 1242 میلادی از تشریح برای کشف جریان خون ریه استفاده کرد. در قرن پانزدهم میلادی تشریح آناتومیک به طور پیوسته توسط پزشک ایتالیایی آنتونیوبنبوینی (Antonio Benivieni)  برای تشخیص علت مرگ به کار گرفته شد. وی همچنین به عنوان فردی که نکروپسی را به علم پزشکی معرفی کرده است شناخته می شود.
در بین اولین پاتولوژیست های گراس، گیوانی مورگان (Giovanni Morgagni) احتمالا از همه مشهورتر است شاهکار وی تحت عنوان De sidibus et causis Moborum per anatomen indagits  در 1761 میلادی چاپ شد که یافته های بیش از 600 اتوپسی کامل و نسبی را توضیح می دهد که به صورت آناتومیک و متدیک مرتبط با علائمی که بیمار قبل از مرگ داشته تنظیم شده است گر چه مطالعه آناتومی طبیعی در دوران وی کاملا پییشرفته بود، De sidibus  ازاولین نوشته های علمی است که اختصاصا به آناتومی غیر طبیعی با بیماری بالینی پرداخته است تا اواخر 1800 میلادی یک ادبیات غنی بر مبنای یافته های آناتومی گراس مشخصه بیماریهای شناخته شده ایجاد شد. اوج تحقیقات پاتولوژی گراس در این دوران، کار پاتولوژیست وپنی، کارل روکی تانسکی (1878-1804)  بود که در طول زندگی اش 20.000 اتوپسی انجام داد و بر 600.000 اتوپسی دیگر نظارت کرد.

ریشه های پاتولوژی میکروسکوپی
رادولف ویرشو عموما به عنوان پدر پاتولوژی میکروسکوپی شناخته می شود. در حالی که میکروسکوپ ترکیبی حدود 150 سال قبل از وی اختراع شده بود ویرشو از اولین پزشکان برجسته ای بود که بر مطالعه تظاهرات بیماری قابل رویت در سطح سلولی تکیه داشت. یک از شاگردان ویرشو، ژولیوس کونهیم (Julius cohnheim 1839-1884 ) تکنیک های هیستولوژی را با دستکاری های تجربی برای مطالعات التهاب ادغام کرد که وی را تبدیل به یک از اولین پاتولوژیست های تجربی (Experimental) نمود. کونهیم همچنین از پیشکسوتان کاربرد فروزن سکشن است.

پاتولوژی تجربی مدرن
به همان میزان که تکنیک های تحقیقاتی جدید مثل میکروسکوپی الکترونی، ایمنوهیستوشیمی و بیولوژی ملکولی وسایلی را که توسط آنها دانشمندان بیومدیکال می توانند بیماریها را مطالعه کنند گسترش داده است تعریف و مرزهای پاتولوژی تحقیقاتی (investigative pathology) نامشخص تر شده است . در یک دید وسیع تر هر گونه تحقیقاتی که تظاهرات بیماری را به فرآیندهای مشخص سلولی، بافتی یا اندامی نسبت دهد می تواند در حیطه پاتولوژی تجربی  (Experimental)  قرار گیرد.