دستگاه تیشو پروسسور

تیشو پروسسور یا آنالایزر بافت (Tissue Processor) یکی از تجهیزات پاتولوژی است که برای پردازش خودکار نمونه های بافتی برای مطالعه میکروسکوپی استفاده می شود. این کار با تثبیت، کم آب کردن، شفاف سازی و پارافین کردن بافت انجام می شود.

تیشو پروسسور چیست؟

تیشو پروسسور را معمولاً پردازشگر بافت ترجمه می‌کنند که عبارت است از یک دستگاه نسبتاً پیچیده آماده‌سازی نمونه‌های بافت با تثبیت، رنگ‌آمیزی، آبگیری یا کلسیم زدایی آنها برای تجزیه‌وتحلیل. این پردازشگرها عمدتاً دستگاه‌های تک‌واحدی هستند که می‌توانند انواع تکنیک‌های پردازش را متناسب با نیازهای مختلف آزمایشگاه تأمین نموده، و بنابراین کارایی پردازش بافت را بهبود بخشند.

بیشتر بافت‌های تازه بسیار ظریف هستند و به‌راحتی تغییر شکل می‌دهند و آسیب می‌بینند، بنابراین تهیه بخش‌های نازک از آن غیرممکن است، مگر اینکه در حین برش، از نظر شیمیایی حفظ یا «ثابت» شوند و به نحوی از آنها حمایت شود. تجزیه‌وتحلیل میکروسکوپی سلول‌ها و بافت‌ها مستلزم تهیه اسلایس‌های (برش‌های) بسیار نازک و با کیفیت بالا است که بر روی لام‌های شیشه‌ای نصب و به طور مناسب رنگ‌آمیزی شده، تا قادر باشند ساختارهای طبیعی و غیرطبیعی را نشان دهند.

اما خود مفهوم پردازش در اینجا چیست؟ پردازش بافت تکنیکی است که به‌وسیله آن بافت‌های ثابت برای جاسازی در یک محیط نگهدارنده مانند پارافین آماده می‌شوند و شامل سه مرحله متوالی می‌شود: آبگیری، پاک‌سازی و نفوذ. در بیشتر محیط‌های بالینی و تحقیقاتی، پردازش بافت با استفاده از یک پردازشگر بافت خودکار، با یا بدون کمک مایکروویو انجام می‌شود. برای اطمینان از نتایج با کیفیت بالا، پروتکل‌های پردازش باید با تغییر متغیرهایی مانند معرف‌های مورداستفاده و زمان‌بندی مراحل مختلف، متناسب با اندازه و ترکیب بافت تنظیم شوند.

به‌طورکلی، دو استراتژی برای آماده‌سازی بافت وجود دارد:

• می‌توان بافت را فریز کرده و درحالی‌که بخش‌های آن برش زده می‌شوند، آن را یخ‌زده نگه داشت. به این اسلایس‌ها “اسلایس‌های منجمد” می‌گویند.
• می‌توان یک عامل مایع را در نمونه بافت نفوذ داده (متعاقباً می‌تواند به جامدی تبدیل شود) که دارای خواص فیزیکی مناسبی است و امکان تهیه برش‌های نازک از آن را فراهم می‌کند. موم پارافین چنین عاملی است. این روش به‌اصطلاح “اسلایس‌های پارافین” تولید می‌کند.

وظایف اصلی تیشو پروسسور

هدف اصلی از پردازش بافت، حذف هر گونه آب موجود در بافت‌ها و جایگزینی آب با محیطی است که به اندازه کافی بافت را پشتیبانی و جامد کرده و امکان برش اسلایس‌های نازک روی میکروتوم را فراهم نماید. این مراحل عبارت‌اند از:

• تثبیت بافت

برای تثبیت بافت، نمونه در یک ماده ثابت‌کننده مایع (تثبیت‌کننده) مانند محلول فرمالین قرار می‌گیرد. فرمالین به‌آرامی به بافت نفوذ می‌کند و باعث ایجاد تغییرات شیمیایی و فیزیکی می‌شود تا بافت را سخت و حفظ کند و از آن در برابر مراحل پردازش بعدی محافظت کند. به این منظور برای مثال، اجزای بافت باید مقداری واکنش‌پذیری شیمیایی را حفظ کنند تا بتوان تکنیک‌های رنگ‌آمیزی خاص را متعاقباً اعمال کرد. فرمالین، معمولاً به‌عنوان محلول بافر فسفات، محبوب‌ترین تثبیت‌کننده برای حفظ بافت‌هایی است که برای تهیه مقاطع پارافینی پردازش می‌شوند. در حالت ایدئال، نمونه‌ها باید برای مدت طولانی در حالت ثابت باقی بمانند تا فیکساتور به هر قسمت از بافت نفوذ کند و سپس برای یک دوره اضافی اجازه دهد تا واکنش‌های شیمیایی تثبیت به تعادل برسد (زمان تثبیت). به‌طورکلی، این بدان معنی است که نمونه باید بین 6 تا 24 ساعت ثابت شود. اکثر آزمایشگاه‌ها از یک مرحله ثابت کننده به عنوان اولین گام روی پردازنده خود استفاده می‌کنند.

• آبگیری

ازآنجایی‌که موم پارافین ذوب شده آب‌گریز است (غیر قابل اختلاط با آب)، بیشتر آب موجود در نمونه باید قبل از نفوذ به موم حذف شود. این فرایند معمولاً با غوطه‌ورکردن نمونه‌ها در یک سری محلول اتانول (الکل) با غلظت فزاینده تا رسیدن به الکل خالص و بدون آب انجام می‌شود. اتانول در تمام نسبت‌ها با آب قابل اختلاط است به‌طوری‌که آب موجود در نمونه به‌تدریج با الکل جایگزین می‌شود. برای جلوگیری از اعوجاج بیش از حد بافت از یک روند افزایش غلظت استفاده می‌شود.

• شفاف‌سازی

هرچند این بافت در حال حاضر اساساً بدون آب است، اما ازآنجاکه موم و اتانول تا حد زیادی غیر قابل اختلاط هستند، هنوز نمی‌توان با موم به آن نفوذ کرد؛ بنابراین، لازم است از یک حلال میانی که کاملاً با اتانول و موم پارافین قابل اختلاط باشد استفاده نمود. حلال اتانول را در بافت جایگزین می‌کند، سپس به نوبه خود توسط موم پارافین مذاب جایگزین می‌شود. به این مرحله از فرایند “کلیرینگ یا شفاف‌سازی” و به معرف مورداستفاده ” پاک‌سازی کننده” می‌گویند. اصطلاح پاک‌سازی به این دلیل انتخاب شد که بسیاری از عوامل پاک‌کننده (و نه همه) به دلیل ضریب شکست نسبتاً بالایی که دارند، شفافیت یا شفافیت نوری را به بافت می‌دهند. نقش مهم دیگر عامل پاک‌کننده، حذف مقدار قابل‌توجهی چربی از بافت است که در غیر این صورت مانعی برای نفوذ موم ایجاد می‌کند.

زایلن معمولاً مناسب‌ترین عامل پاک‌کننده است. توالی پاک‌سازی معمولی برای نمونه‌هایی با ضخامت بیش از 4 میلی متر به صورت زیر قابل توصیه است:

• آغشته‌سازی به پارافین یا نفوذ دادن موم

در این گام لازم است بافت را با موم بافت‌شناسی مناسب آماده نمود. اگرچه ترکیب‌های مختلفی برای این منظور در طول سالیان متمادی مورد ارزیابی و استفاده قرار گرفته‌اند، موم‌های بافت‌شناسی مبتنی بر موم پارافین، محبوب‌ترین هستند. یک موم معمولی در دمای 60 درجه سانتیگراد مایع است و می‌تواند در این دما به بافت نفوذ کند، سپس باید اجازه داد تا دمای 20 درجه سانتیگراد خنک شود، جایی که به حدی از قوام برسد که اجازه دهد اسلایس‌ها به طور مداوم بریده شوند. این موم‌ها مخلوطی از موم پارافین خالص و افزودنی‌های مختلف هستند که ممکن است شامل رزین‌هایی مانند استایرن یا پلی اتیلن باشد.

باید توجه داشت که این فرمول‌های موم دارای خواص فیزیکی بسیار خاصی هستند که به بافت‌های نفوذ شده با موم اجازه می‌دهد تا با ضخامت حداقل 2 میکرومتر برش داده شوند و در حین برش دادن بخش‌ها روی میکروتوم، نوارهایی تشکیل دهند و خاصیت ارتجاعی کافی را حفظ کرده و این امکان را فراهم کنند که اسلایس در حین شناورسازی در حمام آب گرم، کاملاً صاف شود.

یک توالی آغشته‌سازی معمولی برای نمونه‌هایی که ضخامت آنها بیشتر از 4 میلی متر نباشد، عبارت است از:

درجانشانی یا مسدودکردن؛ اکنون که پارافین کاملاً در نمونه نفوذ کرده است، باید آن را به یک “بلوک” تبدیل کرد تا بتوان آن را به یک میکروتم برای برش اسلایس بست. این مرحله با استفاده از یک “مرکز تعبیه” انجام می‌شود که در آن قالب با موم مذاب پر شده و نمونه در آن قرار می‌گیرد. نمونه بادقت زیادی در قالب تنظیم می‌شود؛ زیرا قرارگیری آن “سطح مقطع” را تعیین می‌کند که یک ملاحظات مهم در بافت‌شناسی تشخیصی و تحقیقاتی است.

اجزای دستگاه تیشو پروسسور

• ظروف محلول‌ها و معرف‌ها: یک دستگاه تیشوپروسسور ممکن است تا 12 محفظه یا ظرف برای تأمین معرف‌ها حین عمل پردازش داشته باشد که طبق برنامه زمان‌بندی‌شده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• رایانه کنترل: رایانه کنترل جریان پردازش از طریق پردازشگر بافت (Tissue processor) برای انجام خودکار تثبیت، برداشتن آب، پاک‌سازی و اشباع بافت از پارافین را بر عهده دارد. هنگام پردازش، معرف‌ها و پارافین مذاب در یک توالی برنامه‌ریزی‌شده، نمونه‌ها باید در حین پردازش در یک محفظه کاملاً بسته ثابت بمانند.
• صفحه‌نمایش: همراه با صفحه‌کلید کاملاً محافظت شده، دارای امکان پیام هشدار
• سبدهای بافتی فلزی/پلی‌پروپیلن: برای قراردادن کاست‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• کاست‌های استاندارد: مناسب برای قراردادن منظم نمونه‌ها
• تأمین گرمایش (المنت‌ها): معمولاً تیشوپروسسورها در محدوده تنظیم دما 45-70 درجه سانتیگراد کار می‌کنند (برای ذوب پارافین) البته دستگاه باید از امکانات قطع اتوماتیک گرمایش هم برخوردار باشد.
• تجهیزات الکتریکی: تأمین الکتریسیته موردنیاز دستگاه برای تداوم کار آن و حفظ زمان‌بندی مراحل بسیار مهم است. معمولاً تجهیزات آزمایشگاهی باید از منبع تغذیه پایدار و ایمن برخوردار باشند.

انواع دستگاه تیشو پروسسور

پردازشگرهای بافت خودکار دو نوع اصلی هستند:

• مکانیسم انتقال بافت: ماشین‌های انتقال بافت یا «دیپ و غوطه‌ورکردن» که در آن نمونه‌ها از ظرفی به ظرف دیگر برای پردازش منتقل می‌شوند. این مدل پردازشگرهای بافت باز بودند. یک نسخه خودکار اولیه از پردازش دستی، پردازشگر بافت “dip and dunk” به طور خودکار کاست‌های بافت را به ظروف مختلف معرف منتقل می‌کرد. اکثر مدل‌ها بدون استفاده از هود بخار ناایمن بودند؛ زیرا ظروف باز معرف اجازه تبخیر مواد شیمیایی مانند زایلن را می‌دهند. الکل همچنین آب را از هوا جذب می‌کند، لذا در صورت نیاز برای کم‌آبی کامل حفظ غلظت الکل نزدیک به 100٪ دشوار می‌شد. این پروسسورها همچنین فاقد کنترل فشار، خلاء و دما بودند و بنابراین پردازش بسیار طولانی‌تر از مدل‌های «بسته» امروزی طول می‌کشید.

یک پردازشگر بافت باز

• مکانیسم انتقال مایع: روش انتقال مایع یا «محصور» که در آن نمونه‌ها در یک محفظه پردازش یا مخزن و مایعاتی که در صورت لزوم به داخل و خارج قابل پمپ‌کردن هستند، نگهداری می‌شوند. این مدل‌ها پردازشگرهای بافتِ بسته نام دارند، در این مدل کاست‌های بافت در یک محفظه بسته باقی می‌مانند و معرف‌ها از ظروف خارجی به درون کشیده شده و به بیرون پمپاژ می‌شوند. از آنجایی که ظروف معرف، از جمله محفظه اصلی پردازش، بسته هستند، قرارگرفتن در معرض معرف‌ها محدودتر است و تبخیر شیمیایی کم است که آن را از پردازنده‌های “باز” ایمن‌تر می‌کند. پردازنده‌های بسته؛ مانند آنچه در تصویر پایین نشان‌داده‌شده است، توانایی حفظ خلأ و فشار روی معرف‌های پمپ شده به داخل و خارج از محفظه بسته را دارند. دما همچنین برای پردازش سریع‌تر و سازگارتر به‌خوبی کنترل می‌شود.

پردازشگر بافت خلأ/نفوذ معمولی

• پردازشگرهای مایکروویو: این پردازنده‌های آزمایشگاهی ویژه، از امواج مایکروویو برای تأثیر مستقیم بر بافت‌ها/معرف‌ها یا گرم‌کردن غیرمستقیم معرف‌های پردازشگر برای پردازش سریع‌تر استفاده می‌کنند. برخی از مدل‌ها نیاز به تغییر معرف دستی بین مراحل پردازش و نظارت دقیق دما دارند. برخی از مدل‌های پردازنده‌های مایکروویو از معرف‌های معمولی برای پردازش استفاده نمی‌کنند، بلکه از معرف‌های اختصاصی برای دستیابی به تثبیت، آب‌گیری و پاک‌سازی استفاده می‌کنند. برخی از مدل‌های جدیدتر بسیار شبیه به پردازنده‌های محفظه بسته استاندارد با افزودن حرارت ملایم بافت/معرف برای زمان چرخش سریع هستند. برای پردازش بهینه در مایکروویو، اندازه بافت باید به‌دقت کنترل شود. ضخامت بخش‌های بافت معمولی باید کمتر از 3 میلی متر باشد.

پردازش بافت مایکروویو سرد با توان متغیر خودکار

روش کار دستگاه تیشو پروسسور

• ابتدا ظروف تیشو پروسسور را از محلول‌های لازم پر می‌کنند
• سپس بافت‌ها را در کاست‌های جداگانه و در داخل بسکت تیشو پروسسور قرار می‌دهند.
• یک بازوی مکانیکی سبد حاوی بافت‌ها را داخل محلول‌های موجود در ظروف وارد می‌کند
• بافت‌های درون کپسول‌ها مراحل پردازش را در دستگاه تیشو پروسسور طی می‌کنند
• بافت به شکل بلوک در پارافین قالب‌گیری می‌شود
• بلوک آماده شده برای انجام عملیات برش در دستگاه میکروتم قرار می‌گیرد

نکات مهم در انتخاب و خرید تیشو پروسسور

• توان عملیاتی: تعداد نمونه‌های بافتی که قصد دارید در یک روز پردازش کنید، ظرفیت و نوع (خلاء یا غیر خلاء) پردازشگر بافت را تعیین می‌کند. ظرفیت پردازش به طور کلی بر حسب تعداد کاست‌های بافتی که ظرف پردازش می‌تواند در یک نوبت نگه دارد، ذکر می‌شود.
• برانگیزش: برای افزایش جابجایی عناصر بین بافت و معرف یک حرکت نسبی پیوسته بین این دو مورد نیاز است. پردازشگر بافت مورد نظر باید از کفایت مورد نظر برخوردار باشد.

• سهولت برنامه ریزی: چرخه پردازش بافت، یعنی زمانی که نمونه بافت در ظروف معرف/حمام موم مختلف می‌گذراند، می‌تواند بر اساس نیاز کاربر برنامه ریزی شود. مزیت دیگر برنامه ریزی نرم افزاری، حافظه برنامه است که می‌تواند چندین برنامه در حال اجرا را ذخیره کند، به طوری که کاربر مجبور به برنامه ریزی مکرر نباشد.
• امکانات اضافی برنامه: توابع شروع تاخیری، امکان برنامه ریزی چرخه را از قبل فراهم می‌کند اما شروع چرخه را به تاخیر می‌اندازد، این ویژگی زمانی مفید است که کاربر بخواهد چرخه را قبل از زمان شروع آزمایشگاه شروع کند، به طوری که وقتی به آزمایشگاه می‌آید بافت‌ها از قبل پردازش شده اند. سایر ویژگی‌ها عبارتند از اعلام پایان چرخه، چرخه تمیز کردن خودکار و غیره.
• مهار بخارها: پردازشگرهای بافت از معرف‌هایی استفاده می‌کنند که در صورت باز ماندن، بخار منتشر می‌کنند. مدل‌های استاندارد پروسسورها دارای یک فضای پردازش کاملاً محصور هستند که تمامی بخارها را کنترل می‌کنند.
• رویه‌های نگهداری پیشگیرانه: روش‌های نگهداری پیشگیرانه تجهیزات را از نظر ساده یا پیچیده بودن و فرکانس مورد نیاز بررسی کنید. مدل‌هایی با روش‌های آسان مناسب‌تر هستند.
• ابعاد پردازشگر بافت: هنگام خرید دستگاه پردازشگر بافت باید نمونه ای متناسب با فعالیت آزمایشگاه و ابعاد آزمایشگاه انتخاب کرد.

قیمت دستگاه تیشو پروسسور

کلیه قیمت های درج شده در سایت پاتولوژی شاپ به روز میباشند. و امکان خرید آنلاین فراهم میباشد.

نکات مهم برای نگهداری تیشو پروسسور در آزمایشگاه

• لازم است در محل استقرار تیشو پروسسور تهویه مناسب برقرار باشد.
• باید به طور منظم برای تعویض مرتب محلول‌های دستگاه باتوجه‌به حجم و دیگر شرایط کارکردی اقدام شود
• کنترل درجه حرارت پارافین‌های موجود در ظروف تیشو پروسسور (حمام پارافین) الزامی است.
• تنظیم درجه حرارت ذوب، متناسب با نوع پارافین در تیشو پروسسور مصرفی بسیار مهم است.
• تیشوپروسسور از نظر الکتریکی و قطعات مکانیکی مطابق با دستورالعمل سازنده باید دوره‌ای کنترل شوند
• غلظت الکل موجود در ظروف تیشو پروسسور باید توسط الکل‌سنج کنترل شود.
• کنترل عدم سرریز حجم مایع اضافی، هنگام غوطه‌ورشدن بسکت‌ها در داخل ظروف.